BÜYÜMİYCEM 

Büyümedim ki ben.
Çocukluğu içinden hiç gitmeyen
Sevgi dolu bir bakışı hiçbir şeye değişmeyen
Sermayesi gülmek olan biri işte
Gittiği yerlere özünü de götüren biri işte
Kitapların içinde kaybolmayı seven
Müzik dinlerken kendinden geçen
Aklında aynı anda bin bir fikir gezinen
Düşünmeyi seven biri işte
Annesi elinden bırakınca yüzü gülmeyen
Bazen çılgın rüzgarlarla savaşan, yenilmeyen
Rüzgar gülü gibi biri biraz işte
Yıllar geçse de bir türlü büyümeyen
Aklındaki keşmekeşleri bir yana savurabilen
Ayrılığı umutlarıyla yok edebilen biri işte
Bütün denizleri dost edinen
Yüreğinde hep umutlarla yüzen
Yaşama sevdalısı biri işte
Bol yıldızlı geceleri seven
Bin yıldızda bir dilek dileyen
Gün kızıllıklarında hayat bulabilen
Renkli biri işte
Gökyüzünü, bulutları seven biri işte
En az her can, her  canan kadar çocuk yürekli
Ve bildiğin gibi işte

“BÜYÜMİYCEM ” için 14 yorum

  1. Henüz 8 9 yaşlarında iken babama hep “ben büyümek istiyorum artık baba” derdim lakin 19 umda olduğum şu zamanlarda bunun ne kadar anlamsız ve üzücü olduğunu açıkça görüyorum. Yine de içindeki çocuğu öldürmemiş yaşlı bedenlerin sokaklarda yanımızdan geçtiğini, bir blokta olduğunu ve ya başka türlü var olduğunu bilmek mutluluk veriyor. Çok güzel olmuş.

    Liked by 1 kişi

Yorum bırakın