En zor zamanlarimda bana eşlik eden dostlarım ve nefesime ❤

DOST Dedi ; kaç zamandır işsizsin. Yoktur şimdi çay paran,ekmek paran… belki evladına harçlık,belki su paran… Dedim ; Evet kaç zamandır işsizim. Yok çay param,ekmek param, evladıma harçlık-su param… Dedi ; bende biraz var. Bölüşelim mi ? Dedim ; bölüşelim. Ama bir şartla. Dedi ; ne ? Dedim ; sana kitap okuyayım istediğin ve uygun olacağın vakitlerinde. Dedi ; ne güzelsin. Dedim ; ben güzelim de dünya güzel değil. Dedi ; bölüşelim o zaman. Dedim ; bölüşelim.

Uzun zaman önce bir dostum ile aramizda geçen minik anektodumu paylaştım çok büyük bir varligin icindeyim ama hep red ettim etmeye de devam ediyorum ve edeceğim bu yaşıma kadar kimsenin varlığı ile bir yere gelmedim ama dostlarım en bittim dediğim anda (bu genelde oğlumun okulu ile maddi kaynaklar yüzünden)yanımda oldu ve nefesim ömrüm el birliği ile o kadar çok yolu aştık ki o yüzden dir benim hayata olan eyvallahsızlığım ve bu düzen devam eder son 2.5 yılına bakan bir anne , sevgili , çalışan ve çabalayan bir insan olarak diyeceğim hep şu olacak iyi ki varım ben ve lütfen hayatımı engellemeye kalkma yakarım.

Nefesime ve anlayabilenlere.

Hayatım boyunca hiçbir yanlışı yapmaktan kendimi geri çekmedim. Asla insanların gözünde rezil olurum düşüncesiyle yapmak istediğim şeylerden vazgeçmedim. Hal böyle olunca, çok kez rezil olurum dediğim ve çok kez yapmaya döndüğüm yüreğimi bir bıçak gibi kestiği zamanlar da oldu. Ama dönmedim.Ben, insanın başına ne gelirse gelsin, başına gelen her şeyin -en berbat şeyin bile- zamanla insana iyi geleceğine, fayda sağlayacağına inanmışımdır hep. Yaşım 40 küsür lere yaklaşırken, şöyle bir geriye bakma ihtiyacı duydum son zamanlarda ve baktım. Uzun uzun baktım dostlarım. Aslında başıma gelen en kötü şeyin bile, zaman geçtikçe beni gülümsettiğini, yüzümü gülümsetmese de içimi gülümsettiğini farkettim. Sevgilisinden ayrılıp depresyona giren bir insana teselli vermeye çalışmıyorum çünkü onu anlıyorum. Uyuşturucu kullandığı için ona nasihat vermeye çalışmıyorum çünkü onu anlıyorum. Ateist olup, iki lafından biri tanrı olanı yadırgamıyorum çünkü onu anlıyorum. Kapitalizmi eleştirerek kapitalizmin köpeği olan insanı yadırgamıyorum çünkü onu anlıyorum. Reel hayatta sosyalize olamayıp, sosyal medyada aşırı sosyalize takılan insanları anlıyorum. Alçakgönüllü olmayıp, alçakgönüllü görünmek isteyen insanları anlıyorum. Bilmediğini bilmiş gibi yapan insanları da anlıyorum, anlıyoruz, anlamalıyız dostlarım. Ne demiş filozofun teki; Ne gülüyorsun? Anlatılan senin hikayendir! Ve ben diyorum ki ikimiz varlıktada yoklukta da biriz.

Özlemek.

Gece öyle bir vuruyor ki hasretin sancısı ,zaman ve şarap şişeleri saygı duruyor önümüzde.Kavuşup yeniden doğmaya son 5 gün nefesim.

FELSEFE YAPMA ☺

Bir kalem nasıl güçlü olur?

Bir kağıt nasıl anlam kazanir?

Bir beyin ne kadar güçlü düşebilir kağıda?

Çığlıktır bu yaşamın adı.

En uzun gün olan gün de çığlık çığlığa düştüm anamın rahminden.

Dedi hayat “insanlar keskin bıçak, ben değilim keskin ve zor olan.”

Ben dedim keskin sırtında yürürürüm, yürüyorum yara bandı bunun için var.

Dedi hayat dünya şöyledir böyledir. 

Dedim kes sesini artık o böyle şu şöyle.

Dedim son paramı nefesimi görmek için bilet parası almak için verdim.

Öyle senin gibi felsefik bakamayacağım dünyaya.

SORGULAMAYACAKSIN.

Sorguladığın an MUTSUZ luğun startını verdin demektir.Yani geçmiş olsun..Mutluluk her insanın kapısıni bir defa çalar.Kapıyı açıp misafir eden vardır Sorgulayıp korkuya kapılarak kapıyı kapatan vardır…Bu bağlamda eğer kapınıza mutluluk gelirse sorgulamayın içeri buyur edin bir çay ikram edin.Göreceksiniz yaşamınızda herşey daha farklı olacaktır…
Öyle işte.

Ve bir çay daha içer miyiz nefesim.

Yol şarkısı.

Hafta sonuna yine harika bir giriş çok yakında yine müthiş bir şiir ile döneceğim yanınızda olmadan bile sevdiceginin her sabah koynunda uyanıp, her gece onun ile uyumak işte tamda bu kilometrelerce yolu hiçe sayıp 2 gece bile olsa birlikte uyanmak devrilen günler ve saatler.Muhtesem, umut dolu, sağlıklı ve sevdikleriniz ile mis hafta sonu olsun.